Laatste dagen samen met Tim
Door: Bart Clerx
Blijf op de hoogte en volg Bart
04 Maart 2014 | Oeganda, Fort Portal
Fort portal
Op mijn laatste dag in Fort Portal ben ik naar de internationale markt geweest. Een heerlijke georganiseerde puinhoop. Overal lagen bergen met kleren waar mensen nieuwe kleding in zochten. Er was een fruit gedeelte met bergen fruit, schoenen afdeling met bergen schoenen en de auto' die weg gingen van de markt zagen er ook uit als bergen. Met alle spullen die in en op de auto's werden gebonden had ik het idee dat sommige auto's twee keer zo groot waren geworden. Vond het leuk om de markt gezien/ ervaren te hebben.
Bij de bank staan altijd van die mannentjes met machine geweren. Deze maken momenteel niet zoveel indruk meer op mij. Langs de kant van de weg heb je politie staan. Hun controleren of de taxi niet te vol zijn. De mensen die dat doen zijn vaak iets te dikke vrouwen van middelbaren leeftijd. Ze hebben dan een spierwit politie of militaire uniform aan. Elke keer als ik hun zie krijg ik er de kriebels van. Als hun kwaad wikken is er volgens mij gaan onderhandeling of omkoping meer bij.
Voordat ik op weg ging naar Oeganda heb ik contact gehad met mijn eigen bank. Ik heb een wereldpas dus kan overal pinnen. De bank legde uit dat landen als Gongo en Sudan, toevallig buurlanden van Oeganda, er niet gepind kan worden. Dit komt doordat het beleid in die landen niet wordt gesteund door mijn bank. In Fort Portal ging ik naar een bank om te pinnen. Ging niet. De ATM machine liet mij met vriendelijke letters lezen dat mijn betaalpas niet gebruik kan worden. Daarna gaf hij/zij de pas op zorgvuldige wijze de pas weer terug, gelukkig. Bij twee andere gebeurde precies het zelfde. Gelukkig bij de derde bank kon ik pinnen. In Rwanda kon ik trouwens helemaal niet pinnen. Alles is daar met visa en ik heb toevallig MasterCard. Gelukkig kon ik met mijn credit card geld krijgen.
Gisteren heb ik Tim weer ontmoet. We gaan mijn laatste dagen in Uganda samen doorbrengen. Als eerste stond national park Mburo op het programma. De weg daarna toe was de moeite al waard. Wat een prachtige omgeving. We zagen koeien met horens waar zelfs een olifant jaloers van zou worden. Daarnaast zagen we nog anti-lopen, wilde zwijnen en een zebra. Eigenlijke was de weg er naar toe al een safari op zich zelf. Na aankomst in het park hebben we een boottocht gemaakt. We zagen toen krokodillen, luipaarden en 101 vogels. Die volgende dag zijn we samen met een ranger door het park gaan lopen. Gelukkig had de rangeren een geweer bij zich want je weet maar nooit.
Naar het park toe gingen Tim en ik met een boda, taximoter. We hadden elk een boda tot onze beschikking. Toen we werden opgehaald was er maar eentje. Dat betekend dat Tim en ik op een boda samen moeten, dit kan prima. Maar nu heb we ook twee grote backpacks en een rugtas bij ons. Dit betekend dat het erg knus zou worden. Nu hebben in Uganda een paar dagen geleden een anti-homo wet aangenomen. Dit betekend dat als je homo bent je levenslang opgesloten kan worden. Alle andere andere activiteit die met homofilie te maken hebben staat 7 jaar celstraf op. Als Tim en ik, samen met onze tassen, op die een boda waren gestapt, zou dat best wel een beetje gay zijn geweest. gelukkig kwam er vanuit het niets nog een boda aangereden. Probleem opgelost.
Nu zijn we onderweg naar lake bunyonyi Daarover later meer.
Gisteren aangekomen bij lake bunyonyi. In dit meer zijn verschikkende eilanden. Op Een van die eiland staat een hostel. Daar zijn we heen gegaan. Het was eind van de middag en we hadden de hele dag in de auto gezeten. Het leek ons leuk om naar die plek toe te roeien. Helaas was wat niet mogelijk. Met het motorboot was het 40 minute varen. Ik genoot intens van de zon die langzaam achter de bergen verdween Toen kwamen we op een plek waar we niet meer weg zouden gaan. Alles aan dit eiland is goed, helemaal de rust die er is. Het werd helemaal magische toen we s' nachts duizend en 1 sterren aan de hemel zagen. Daar kan ik Duizend en 1 dag naar kijken.
De volgend dag, zaterdag 1 maart, zijn we wezen kanoën. De kano was een uitgeholde boomstam. Het vaarde voor geen meter. Dit lag natuurlijk niet en de twee personen die de boot bestuurde. De lokale mensen kunnen er prima mee overweg. De boot die wij hadden moet echt een afwijking hebben gehad naar links. Het lukte ons niet om rechtdoor te varen en bleven maar rondjes draaien. Het oorspronkelijke idee was om vanaf het vaste land naar eiland te kanoën. De middag dat we gingen kanoën kwamen we er achter dat we zwemmend sneller waren geweest. Uiteindelijk lukte het toch om een leuk stukje te varen. Daarnaast hebben we nog een flinke tijd rustig aan gedobberd. Een geslaagde middag.
Morgen avond gaan we hier weer weg, terug naar Mbarara nog een laatste biertje drinken om de volgende dag terug te reizen naar Kampala en Entebbe. Die avond vlieg ik weer naar Nederland. Dit maakt dat dit mijn laatste reis verslag is. Uganda is echt een prachtig fijn land, zeker de moeite waard om in de 5 jaar keer te bezoeken!!
Grt Bart
Op mijn laatste dag in Fort Portal ben ik naar de internationale markt geweest. Een heerlijke georganiseerde puinhoop. Overal lagen bergen met kleren waar mensen nieuwe kleding in zochten. Er was een fruit gedeelte met bergen fruit, schoenen afdeling met bergen schoenen en de auto' die weg gingen van de markt zagen er ook uit als bergen. Met alle spullen die in en op de auto's werden gebonden had ik het idee dat sommige auto's twee keer zo groot waren geworden. Vond het leuk om de markt gezien/ ervaren te hebben.
Bij de bank staan altijd van die mannentjes met machine geweren. Deze maken momenteel niet zoveel indruk meer op mij. Langs de kant van de weg heb je politie staan. Hun controleren of de taxi niet te vol zijn. De mensen die dat doen zijn vaak iets te dikke vrouwen van middelbaren leeftijd. Ze hebben dan een spierwit politie of militaire uniform aan. Elke keer als ik hun zie krijg ik er de kriebels van. Als hun kwaad wikken is er volgens mij gaan onderhandeling of omkoping meer bij.
Voordat ik op weg ging naar Oeganda heb ik contact gehad met mijn eigen bank. Ik heb een wereldpas dus kan overal pinnen. De bank legde uit dat landen als Gongo en Sudan, toevallig buurlanden van Oeganda, er niet gepind kan worden. Dit komt doordat het beleid in die landen niet wordt gesteund door mijn bank. In Fort Portal ging ik naar een bank om te pinnen. Ging niet. De ATM machine liet mij met vriendelijke letters lezen dat mijn betaalpas niet gebruik kan worden. Daarna gaf hij/zij de pas op zorgvuldige wijze de pas weer terug, gelukkig. Bij twee andere gebeurde precies het zelfde. Gelukkig bij de derde bank kon ik pinnen. In Rwanda kon ik trouwens helemaal niet pinnen. Alles is daar met visa en ik heb toevallig MasterCard. Gelukkig kon ik met mijn credit card geld krijgen.
Gisteren heb ik Tim weer ontmoet. We gaan mijn laatste dagen in Uganda samen doorbrengen. Als eerste stond national park Mburo op het programma. De weg daarna toe was de moeite al waard. Wat een prachtige omgeving. We zagen koeien met horens waar zelfs een olifant jaloers van zou worden. Daarnaast zagen we nog anti-lopen, wilde zwijnen en een zebra. Eigenlijke was de weg er naar toe al een safari op zich zelf. Na aankomst in het park hebben we een boottocht gemaakt. We zagen toen krokodillen, luipaarden en 101 vogels. Die volgende dag zijn we samen met een ranger door het park gaan lopen. Gelukkig had de rangeren een geweer bij zich want je weet maar nooit.
Naar het park toe gingen Tim en ik met een boda, taximoter. We hadden elk een boda tot onze beschikking. Toen we werden opgehaald was er maar eentje. Dat betekend dat Tim en ik op een boda samen moeten, dit kan prima. Maar nu heb we ook twee grote backpacks en een rugtas bij ons. Dit betekend dat het erg knus zou worden. Nu hebben in Uganda een paar dagen geleden een anti-homo wet aangenomen. Dit betekend dat als je homo bent je levenslang opgesloten kan worden. Alle andere andere activiteit die met homofilie te maken hebben staat 7 jaar celstraf op. Als Tim en ik, samen met onze tassen, op die een boda waren gestapt, zou dat best wel een beetje gay zijn geweest. gelukkig kwam er vanuit het niets nog een boda aangereden. Probleem opgelost.
Nu zijn we onderweg naar lake bunyonyi Daarover later meer.
Gisteren aangekomen bij lake bunyonyi. In dit meer zijn verschikkende eilanden. Op Een van die eiland staat een hostel. Daar zijn we heen gegaan. Het was eind van de middag en we hadden de hele dag in de auto gezeten. Het leek ons leuk om naar die plek toe te roeien. Helaas was wat niet mogelijk. Met het motorboot was het 40 minute varen. Ik genoot intens van de zon die langzaam achter de bergen verdween Toen kwamen we op een plek waar we niet meer weg zouden gaan. Alles aan dit eiland is goed, helemaal de rust die er is. Het werd helemaal magische toen we s' nachts duizend en 1 sterren aan de hemel zagen. Daar kan ik Duizend en 1 dag naar kijken.
De volgend dag, zaterdag 1 maart, zijn we wezen kanoën. De kano was een uitgeholde boomstam. Het vaarde voor geen meter. Dit lag natuurlijk niet en de twee personen die de boot bestuurde. De lokale mensen kunnen er prima mee overweg. De boot die wij hadden moet echt een afwijking hebben gehad naar links. Het lukte ons niet om rechtdoor te varen en bleven maar rondjes draaien. Het oorspronkelijke idee was om vanaf het vaste land naar eiland te kanoën. De middag dat we gingen kanoën kwamen we er achter dat we zwemmend sneller waren geweest. Uiteindelijk lukte het toch om een leuk stukje te varen. Daarnaast hebben we nog een flinke tijd rustig aan gedobberd. Een geslaagde middag.
Morgen avond gaan we hier weer weg, terug naar Mbarara nog een laatste biertje drinken om de volgende dag terug te reizen naar Kampala en Entebbe. Die avond vlieg ik weer naar Nederland. Dit maakt dat dit mijn laatste reis verslag is. Uganda is echt een prachtig fijn land, zeker de moeite waard om in de 5 jaar keer te bezoeken!!
Grt Bart
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
