Uganda

Schiphol, daar begon het allemaal. Ik stap in het vliegtuig naar uganda en Suzanne (mijn vriendinnetje) niet veel later naar Colombia. Het afscheid was zwaar. Eigenlijk was het een groot jankpartij waarin we door de tranen door elkaar vertelde hoe leuk we elkaar vinden. Nu vinden we elkaar heel erg leuk dus werd er lang gejankt.

Daarna stond inchecken op het programma. jeetje mina wat een lange rij stond er bij gate D43. Ik heb de concurrentie van de efteling betreft lange rijen gevonden. De vlucht zef was prima. Na het opstijgen een filmpje gekeken, beetje geslapen, lonely planed gelezen, nog een filmpje en voordat je het weet ben je in Rwanda. Vanuit daar vloog ik door naar uganda.

Bij aankomst heb ik contact gezocht met Tim. Hij kwam me ophalen van het vliegveld maar stond nog even in de file. Bij de eet gelegendheid op het vliegveld stond een televisie met de wedstijd manchester city tegen chelsie. Een mooie manier om de tijd door te komen dacht ik. Dat dachten ook vele mensen die op het vliegveld werkten. Uiteindelijk was ik de enige blanke tussen 50 donker mensen. Dan kom je er ook achter dat ik echt superwit ben of hun juiste super zwart. Want hun zijn echt super zwart.
Op het vliegveld was het leuk om Tim (een goede vriend uit Nederland) weer te zien. We gingen snel naar de taxi die hij had geregeld. Ik vermoedde dat de taxi al een tijd geen apk mee heeft gehad. Het was nog al een gammele wagen wat weer perfect past bij de gammele wegen. Het verkeer is te omschijven als choatische. Na mijn idee doet iedereen maar wat. Daar tegen over staat wel dat ze rekening houden met andere weg deelnemers. Dit gebeurd allemaal met de bekende toeter en licht signalen. Maar goed, op de weg naar de woning van Tim drie bijnaar dood ervaringen gehad en bijna iemand aangereden. Ik blijf het een wonder vinden dat het chaotisce verkeer op een weg zonder verkeers lichten of markeringen toch functionerd. Later hoorde ik dat er in de hoofdstad per jaar 600 dodelijke verkeers ongelukken zijn. Misschien functioneerd het tocht niet zo goed. Het viel me ook op dat vele mensen langs de weg lopen.

Vlak bij de woning van Tim stopte we even om wat te eten. Lang de kant van de weg heb je verschillende plekken waar je wat kan kopen. Op het advies van tim kocht ik een soort pannenkoek. Deze was inderdaad erg lekker en vullend. Toen we terug liepen naar de auto kwam er allemaal rook onder de moterkap vandaan. Ik kan nu met enige zekerheid vertellen dat die auto de afgelopen jaren geen APK heeft gehad. Toen we vroegen wat er aan de hand was, was er niks aan de hand. Gewoon even laten afkoelen was het antwoord wat we kregen. De chaufeur haalde een emmer water uit de bagage ruimte en gooide deze over de moter heen. een grote stoom wolk was het gevolg. Ik ad rustig mijn pannenkoekje op en na 30 minuten reden we naar de woning van Tim. Daar hebben we samen met de vriendin van Tim, Evlien, nog een biertje gedronken.

De volgende dag ben ik begonnen met een heerlijke uitslaap sessie. In de middag werd ik wat actiever en ben ik naar de supermarkt geweest. Dit heb ik op een echt ugandische manier gedaan, lopend langs de weg. Op weg naar de supermarkt maakte ik kennis met de borabora. Dit zijn moterfietsen (100 cc voor de kenners onder jullie) die als taxi fungeren. Ze brengen je voor 2000 ugandese shillings een heel eind. 1 euro is ongeveer 3300 Ugandese shillings. Ik had wel zin om even te lopen dus heb ik die eerste borabora vriendlijk bedankt, en de volgende ook en die daarna ook en de gene nie daarop volgede ook. In totaal heb ik in 77 borabra' bedankt. nr 78 heb ik ja tegen gezegd. Hij heeft me weer terug gebracht.

Het is hier overdag ongeveer 30 graden. Ik ben momenteel in Kampala. Dit is de hoofdstad van Uganda met drie miljoen inwoners. Dit betekend dat het altijd druk is. Overal waar je kijkt zijn mensen. Deze mensen zijn over het algemeen mooi gekleed. Daarnaast zijn het ook mooie mensen, zowel de mannen als de vrouwen. De wegen zijn voor nederlandse begrippen slecht. Er zitten vaak onevenheden soms gaten in en verkeersdrempels waar je 'u' tegen zou zeggen. De trotaire bestaat uit rood zand. Daaraan zit een niet te tellen aantal kleine winkeltjes gevestegd. Elke winkel heeft ongeveer 9 vierkante meter helemaal volg gepakt.
Het leven vind hier echt plaats op straat. Als je meubel maker bent, naaister, automonteur of lasser dan werk je buiten. In de namiddag komen de fruitboeren er ook bij zitten en in de avond koken mesen kip en friet langs de weg. De fruitboeren en alle andere mensen zijn dan weer naar huis. De mensen verdienen hier niet veel geld. Uit de verhalen die ik hoor schat ik rond de 500 000 shilling (oneveer 150 euro). Daarvan gaan ongeveer 80 000 shilling op aan huur. Daarnaast schat ik dat de meeste mensen niet verzekerd zijn. Dit is anders wanneer hun werkgever deze voorziet. Maar de lokale ziekenhuizen zijn van slechte kwaliteit (van horen zeggen) Dus mocht er echt iets aan de hand zijn ben je bijna gedwongen om naar een privat kliniek te gaan. Je moet dan als nog betalen.

tororo
Tim en Evelien (Evelien is de vriendin van Tim) moesten samen met een groep ugandese naar Tororo. Op een universiteit moesten ze les geven over het in kaart brengen van de omgeving. Ik ben met ze mee gegaan. Het was fijn om buiten de drukke hoofdstad kampala te gaan. Momenteel heeft floortje dessing een programa op de televie. Daarin bezoek ze mensen die aan het einde van de wereld wonen. Nou tororo voelt het zelfde aan. Het is een klein dorp/stadje tegen de grens met kenia. De dag van aankomst zijn we door het gebied gaan lopen. Een van de ugandese mensen had contact gehad met mensen van de gemeente van Tororo toen we toevallig langs het gemeente huis liepen bedachten hun spontaan om even op bezoek te gaan. Niet veel later spraken we met een persoon van de gemeente die over de ruimtelijke ordening gaat. Hun vertelde over wat mapping voor de omgeving kan doen. De meneer vertelde over dat de map/ landkaart die hun nu gebruiken uit 1956 afkomstig is. Het grote probleem is geld en apperatuur. De wil en belangstelling is er wel. Ik zat de bijeenkomst lekker te luisteren en te obeserveren hoe alles verliep. Na ongeveer een uur liepen we weer verder. Toen kwamen we toevallen godfried tegen, een lokale jongen dien non stop babbelde. Hij vond het leuk om ons rond te leiden en het dorp te laten zien. Maar eigenlijk was er niet zo veel te zien. Hij wist wel een plek met apen. nou, deze wil ik wel zien. Het was ergens langs de weg dus geen probleem als je het mij vraagt. We liepen langs een weg met veel verkeer toen we een zij pad in gingen. Mijn alarm bellen gingen rinkelen. Gelukkig was ik met een groep van 7 peronen en voelde ik me veilig genoeg. We liepen ongeveer 10 minuten tot aan een water plek. Daar vulde vele vrouwen hun emmer met water om deze op hun hoofd weg te dragen. De lucht kleurde ondertussen donker en we besloten toen om terug te gaan. Helaas geen apen gezien.

De volgene dag moest de groep weg om les te geven op de univeristeit. Ik heb die dag gebruik om bij te slapen, reis voor te bereiden en een berg te beklimmen. Met Een borabora bracht me tot de voet van de berg daar zou een gids me op hoog brengen. Hij zei dat het 20 000 chillings zou kosten. Ik had in het hotel gehoord dat het 5000 chillings een goede prijs zou zijn. Ik zei dit ook tegen hem. Uit eindelijk heb ik 10 000 betaalt ongeveer 3,5 euro. Dit was het geld zeker waard. We beklommen een weg over stenen en rotsen naar boven. ongeveer een uur later kwam ik daar aan. Uitzicht was mooi. Alleen jameer dat er veel stof in de lucht zat en daardoor geen helder zicht had. De gids vetellen me dat de bergen aan de horezon ik Kenia liggen. Bij terug komst beneden aan de voet van de berg stonden twee jonge politie agenten. Hun vroegen of ik hun geld wilde geven. Nu hebben hun AK 47 machine geweren bijzich dus zou mijn eerste reactie normaal het legen van mijn portomonnee zijn. Maar deze situatie sloeg echt nergens op. Ik zei dat ik geen geld bij me had en alles in mijn hotel had liggen, dit klopte gedeeltelijk. Via deze manier wist ik me er uit te bluffen. Ben snel op de borabora gestapt en terug gegaan naar het dorp. Toen bedacht ik dat ik het eigenlijk wel tof zou vinden om een een AK 47 te schieten. De volgende keer, als ik denk dat het mogelijk is, ga ik proberen of dat lukt.

De groep ugandese mensen zijn na het les geven op de universiteit terug gegaan naar Kampala. Samen met Tim en Evelien vertrek ik morgen naar de Sipi watervallen, dit schijnt een van de high lights te zijn van Uganda. Ik ben benieuwd.

Sipi
Vandaag van Tororo naar Sipi gereden. Het eerste gedeelte deden we met een taxi busje. Dit zijn kleine busjes die je door de regio heen reiden. In zo'n busje gaan ongeveer 12 personen. We kwamen aanlopen bij de taxipark waar we een taxibusje naar Mbale moesten hebben. Het busje had nog 1 plek over maar de chaufeur zei dat we, ik, Tim en Evelien inclusief onze backpacken, er nog pirma bij konden. Dit was zo'n goede grap dat zelf de lokale mensen met hun mond open stonden. Er was gewoon geen ruimte voor onze drietjes.We besloten om het volgende busje te nemen. Deze stond al klaar maar vertrok nog niet. Ze wachten tot er voldoende mensen zijn en dan vertrekken ze. In zo'n taxibusje werken twee mensen. Een is de chaufeur en de andere regeld het in/ uitstappen en het betalen van personen die mee rijden. Na ongeveer 1 uur wachten waren we vol en gingen we richting Mbale. De mensen die langs de weg wachten kunnen ook worden meegenomen. Het gebeurd dus regeld matig dat het busje stopt en er nieuwe mensen instappen of er uit gaan. Dit kan op elke willekeurige plek langs de weg. Na 30 minuten rijden zater er ongeveer 20 mensen in mijn taxi. Ik had mijn packpack op schoot en zat tegen Tim aan gedruk. Lekker chosie. Maar toen stopte de taxi weer en moesten er nog twee mensen bij. Volgens de werkende man kon dat prima en moest iedereen maar een beetje opschuiven. Iedereen protesteerde maar dat het weinig zin. We reden weer verder en moesten nog 30 minuten tot aan Mbale. Op het moment dat ik echt dat dat er niemend meer bij paste stopte de taxi opnieuw. Langs de weg stond nog een persoon die ook mee kon. Die persoon werd ook in de wagen gepropt. De werkende man moest nu zelf in de rijdende auto staan. In totaal zater er 24 mensen in de taxi terwijl er plek is voor twaalf.

Na een kleine stop in Mbale zijn we door gereist naar Sipi. Daar ben ik nu. Ik verblijven bij crow's nest, echt een prachtige plek. Het ligt op een heling van een dal. Aan de overkant zie ik twee watervallen van ongeveer 20 meter. Net een fijn gesprek met Tim gehad en lekker gegeten. We aten kip, die 2 uur eerder voor ons werd geslacht, met wat groente en rijst. Morgen gaan we een reis langs de watervallen maken. Ben benieuwd hoe dat zal zijn.

Vandaag een lange wandeling gehad van negen uur. Je had er bij moeten zijn was echt prachtig. Oke dat is misschien wel een beetje kort als verslag. We gingen berg af en berg op om daarna verder berg op te gaan om vervolgens nogmaals een berg te beklimmen. De wegen waren van zand en rost en gingen door prachtige landschappen met adem benemende uitzichten. We liepen onderandere door bananen velden en langs regenwouden. Boomstammen die over de rivier lagen gebruikte we om aan de overkant te komen. We kwamen langs drie watervallen. Bij de watervallen heb ik verschillende lokale bewoners hun kleren zien wassen. Ik was blij dat ik die ochtend een stevig ontbijd had genomen. De rest van de dag was het niet mogelijk om eten te kopen. Laat in de middag kon ik samen met Tim en Evelien nog wel aan cola en andere frisdrank komen. Na het drinken van een cola en sinas voelde ik dat ik weer energie kreeg en daarmee weer zin in het wandelen. Maar eigelijk zeggen de foto's meer dan 1000 woorden.

Na de zware dag van gisteren hadden we voor vandaag weer twee tour/ hikes op het programma staan. Het is een culturele en coffee tour. De twee tours werden samen gevoegd en waren gelukkig niet zo zwaar als de dag ervoor. Bij De culturele tour zagen we hoe traditioneel eten, Matoke, werd bereid. We kregen uitleg over het maken huizen. Dit gebeurd nog steeds met Boomstammen en modder. Met de boomstammen en takken wordt een groot raamwerk gemaakt. Daar binnen worden stukken klei geplaatste. De gaten worden opgevuld en glad gestreken met een mengsel van water en grond. Dit gooi je dan tegen de muur aan en strijkt je glad met je handen. Na een paar dagen is het zo hard als steen. Wij hebben ook een stukje muur gladgestreken, erg leuk om te doen. De huizen hebben hier ook verschillende kleuren. Deze keuren worden gemaakt van as van verbrande bomen met water of van koeienpoep met as. Door deze ingredienten te mengen of het as te gebruiken van verscillende houtsoorten kan je verschillende kleuren crieeren.
De gids vertelde een schokkend verhaal over besnijdenis. De mannen worden besneden. Daarmee worden ze man en zijn ze kind af. Bij de besnijdenis mag je niet huilen. Daarmee breng je schande tot je familie. Een dorp of een aantal dorpen samen vormen een gemeenschap. Bij vergadernigen over de gemeenschap mogen alleen mannen spreken. Iedereen weet dus of je besneden bent of niet. De niet besneden mannen worden dus eigenlijk gezien als mietjes. Dit geld ook voor vrouwen. Vrouwen werden ook besneden tot ergens in de jaren negentig. Niet besneden vrouwen hadden allerlei beperkingen zoals het niet mogen betreden van de voedsel-opslag-ruimte. Dit is momenteel niet meer het geval.

De koffietour vond ik erg leuk om te zien. Ik ben zelf een groot fan van de Alberthein to go cappucino. We zagen verschillende koffie planten/bomen waar de besjes aan hangen waar de twee of drie koffiebonen in zitten. Dit is afhankelijk van de type koffie. Daar groeide Arabic koffie. het Het proces bestaat uit een aantal stappen. 1. bonen uit het besje halen 2 De koffiebonen drogen 3 koffiebonen stampten zodat om het velletje wat er omheen zit er af te krijgen 4 roosteren daarbij poppen ze als popkorn om vervolgens een mooie donker bruine kleur te krijgen 5 het velletje wat bij het roosteren los komt er uit halen 6 de koffiebonen komen malen 7 koffie zetten. Deze stappen opstap 2 na, hebben tijdens de tour doorlopen. Aan het einde van de dag dronken we onze eigen gemaakte koffie. Ik heb een zak koffie gekocht die nog moeten worden geroosterd. Ik hoop binnen kort samen met mijn broer een keer koffie te maken. We gaan dan samen de koffiebonen van stap 4 t/m 7 bereiden.

De ochtend van vertrek stond ik buiten voor mijn kamer tanden e poeten. Ik hoorde links van mijn vreemde geluiden komen. Toen ik ging onderzoeken wat het was zag ik verschillende apen. Ze kwamen van de berg af en slingerde van boom naar boom het dal in. Mij dag kon niet beter beginnen.

We gingen naar Jinja. Voordat we daar heen gingen stopten we nog bij Kumi. Bij Kumi in de buurt zijn een aantal rotsschilderingen van 3500 tot 5000 jaar oud. Je ziet daar afbildingen van ladders, kanoe's en de zon. De zon wordt afgebeeld als een cirkel die steeds kleiner wordt. De gids vertelde dat de zon als goud werd gezien en daarom vaak terug komt in de muurschilderingen. De muur schilderingen werden gemaakt van een cactus plant. Ergens vind ik het een raar idee dat er 5000 jaar geleden al mensen liepen waar ik toen was.

Na aankomst in Jinja hebben we een plek gezocht om te slapen. We slapen nu bij mayfair, hotel 5 euro per nacht. Vind het fijn om te merken dat ik steeds meer grip krijg op het reizen in oe(r)ganda. Ik krijg steeds beter in de gaten hoe het werkt. Met een Taxi busje word je bij een taxi park afgezet. Vanuit daar pak je een borabora (moter taxi ) richting het hotel. De steden lijken erg op elkaar. In iedergeval de steden die ik tot nu toe heb gezien. Aan de straat zijn kleine winkels gevestigd. Daarnaast wordt er van alles op staat verkocht. De mensen zijn erg aardig en het is niet verstandig van de grote drukke wegen af te gaan. Maar ook raar dat bijzondere dingen heel normaal worden. Ik liep over straat en zag toen wat apen rondspringen. Dit maakte al niet heel veel indruk op mij. Die avond hebben we niet veel meer gedaan.

Woensdag 12 februari
Een grote aantrekkingskracht van Jinja is dat de oorsprong van de nile zich daar bevind. De zin 'sourse of the nile' kom je dan ook veel tegen bij namen van hotels, outdoor activiteiten en dergelijke. Een hotel had voor een andere naam gekozen. Dat hotel heet the sourse of te smile. Vandaag een boodtocht naar deze plek gemaakt. Zo doende kwam ik er achter dat de oorsprong van de nile een bord is bij een klein eiland wat zicht in de nile bevindt. mmmmm mischien zit er een adder onder het gras. Vanuit het Victoria meer stroomt de nile. Dus vanuit deze gedachten is het Victoriameer de oorsprong van de nile. De oorsprong van het Victoria meer ligt in verschillende landen. Maar er is ook nog een ondergrondse bron die water in de nile stopt. Dus ik denk dat Deze bron samen met het Victoria meer de oorsprong vormd. Het bord waarop de oorsprong van de nile wordt aangegeven is een leuke toeristische trekpleister. De boodtocht was prima. Vele vogels, apen en hagedissen gezien terwijl we vrolijk rond dobberde.